Zmiany skórne takie jak brodawki, kurzajki, plamy, znamiona czy włókniaki są defektem estetycznym, który wpływa na naszą prezencję i, w związku z tym, również na samopoczucie. Jednak tego rodzaju niedoskonałości nie zawsze są tylko i wyłącznie związane z pogorszeniem wyglądu – mogą być początkiem poważnych schorzeń, w tym nowotworów. Każda zmiana skórna wymaga obserwacji. Na szczególną uwagę zasługują znamiona barwnikowe, gdyż w przyszłości mogą przekształcić się w nowotwór. Nawet niewielkie znamiona, jeśli narażone są na ciągłe otarcia i ekspozycję na słońce, mogą okazać się groźne.

Warto więc skorzystać z pomocy lekarza, gdy tylko zauważysz u siebie podejrzany mankament ciała.

Jednym z najbardziej optymalnych rozwiązań walki z tego rodzaju problemami jest chirurgiczne usuwanie zmian skórnych. Umożliwia ono bowiem nie tylko skuteczne pożegnanie się z niedoskonałością, ale również histopatologiczne przebadanie wyciętej tkanki.

Nawet niewielkie brodawki na skórze mogą wydawać się dużym problemem. Wielu zmian skórnych na twarzy nie da się zakryć makijażem, szczególnie jeśli są wypukłe bądź mają intensywny kolor. Ich występowanie na twarzy może wyglądać nieestetycznie, ale często problemem są po prostu kompleksy. Nawet niewielka zmiana (brodawka czy włókniak) może powodować obniżoną samoocenę. Zabieg ten wykonuje się zarówno ze względów zdrowotnych, jak i estetycznych. Laserowe usuwanie znamion i zmian skórnych jest metodą szybką, nieinwazyjną i bezbolesną.

Najczęściej przyczyną powstawania wrastających paznokci jest ich nieprawidłowe obcinanie oraz noszenie zbyt obcisłego obuwia. Istotą dolegliwości jest niewłaściwe zawijanie się paznokcia palucha u stopy z jednego lub obu boków pod spód i wrastanie w wał otaczający płytkę paznokciową.

Objawia się to wyciekiem ropy, sączeniem, bólem i obrzękiem zajętej schorzeniem okolicy. Leczenie wrastających paznokci może mieć różnorodny charakter.

W miejscu wrastania paznokcia rozwija się bardzo bolesny odczyn zapalny, którego nie można wyleczyć, dopóki tkanki wału paznokciowego drażnione są przez wrastający paznokieć.

Na czym polega zabieg?

Chirurgiczne usunięcie całej pytki paznokciowej – częste niestety są nawroty. Po odrośnięciu płytki paznokieć nadal wrasta swoim starym torem.

Drugim sposobem jest wycięcie klinowe – wycięcie obejmuje jedynie brzeżny fragment paznokcia i na całej jego długości wraz z tzw. macierzą paznokcia, z której paznokieć bierze swój początek wzrostu.

Najnowsza  metoda, którą również wykonujemy w naszej klinice polega na usunięciu laserem CO2 zmienionego zapalnie wału paznokciowego z częścią macierzy. Pozwala to na swobodny wzrost płytki paznokciowej, która nie napotyka na swojej drodze narastającego na nią wału paznokciowego. Zabieg jest wykonany w znieczuleniu miejscowym i przynosi natychmiastową ulgę i wyleczenie. Skuteczność zabiegu jest bardzo wysoka.

Skuteczność tej metody zależy między innymi od odpowiednio wczesnego rozpoczęcia terapii oraz stosowania się do pozabiegowych zaleceń lekarskich. Leczenie wrastających paznokci wymaga dbania o higienę operowanej okolicy aż do zagojenia rany oraz stosowania luźnego obuwia o szerokiej podeszwie w okresie gojenia.

Przecwiskazania

• ciąża i karmienie piersią
• terapia doustna retinoidami
• zioła: dziurawiec, nagietek, skrzyp
• leki światłouczulające: antybiotyki, leki antydepresyjne
• aktywna infekcja bakteryjna lub wirusowa na skórze
• nowotwory skóry
• fotodermatozy
• cukrzyca

Odciski (nagniotki) oraz modzele powstają w wyniku nadmiernego rogowacenia naskórka, do którego dochodzi w odpowiedzi na ucisk oraz tarcie. Nagniotki powstają najczęściej na palcach stóp, gdzie kości są bardziej wydatne i powodują ocieranie się skóry o but, ziemię czy inne kości.

Z kolei modzele pojawiają się zwykle na podeszwach stóp w wyniku nacisku stopy na twardą powierzchnię. Często ignorujemy nagniotki i modzele lub decydujemy się na usuwanie odcisków domowymi sposobami. Zwykle zauważamy problem dopiero, gdy pojawia się ból.

Jak powstają nagniotki i modzele?

Skóra broni się przed uciskiem, zwiększając produkcję komórek rogowych. Obserwujemy przez to charakterystyczne zgrubienia w newralgicznych miejscach na stopie. Grubiejący nagniotek lub modzel zwiększa ucisk na wewnętrzne warstwy skóry.

Kiedy warstwa rogowa, która nie może się oddzielić, powoduje powstanie rdzenia wnikającego w skórę, pojawia się ból i dyskomfort nasilający się podczas chodzenia. Ignorowanie tego stanu rzeczy może prowadzić do stanów zapalnych tak samo, jak nieumiejętne usuwanie nagniotków w domu, które niestety nie jest na dłuższą metę skuteczne.

Nagniotki a modzele – jakie są różnice?

Nagniotki stanowią sterczące zrogowacenia skóry w kształcie stożka. Po ich zdrapaniu widoczny jest nieduży rdzeń wielkości łebka szpilki. Ten ciemny punkt w środku odcisku to zakończenie tzw. korzenia, który wrasta w głąb palca i przy każdym kroku wbija się w ciało jak ostry gwóźdź. Nagniotki mogą więc boleć samoistnie lub pod wpływem ucisku.

Jeżeli odcisk ulegnie zapaleniu pojawia się ból, swędzenie i zaczerwienienie.

Modzele, podobnie jak nagniotki, powstają w wyniku długotrwałego ucisku na skórę. Różnią się jednak formą, kształtem i miejscem występowania. Są większe od nagniotków, miękkie, mają żółtawe zabarwienie i bywają otoczone zaczerwienioną skórą. Pojawiają się na podeszwach stóp. W części rogowej modzeli nie ma czopa rogowego, jednak tego typu odciski również mogą powodować ból i utrudniać poruszanie się.

Dobrą wiadomością jest fakt, że laserowe usuwanie odcisków, czyli nagniotków oraz modzeli, przynosi długotrwałą ulgę.

Zabieg jest wykonany w znieczuleniu miejscowym, trwa ok. 45-60 min.

Jest bezbolesny i przynosi natychmiastowe rezultaty.

Przeciwwskazania

• ciąża i karmienie piersią
• terapia doustna retinoidami
• zioła: dziurawiec, nagietek, skrzyp
• leki światłouczulające: antybiotyki, leki antydepresyjne
• aktywna infekcja bakteryjna lub wirusowa na skórze
• nowotwory skóry
• fotodermatozy
• cukrzyca

Całkowite wycięcie tarczycy (tyreoidektomia)

Chorobami kwalifikującymi się do całkowitej resekcji tarczycy są między innymi nowotwory gruczołu tarczowego, a wśród nich rak brodawkowaty, pęcherzykowy i rdzeniasty tarczycy. Poza nowotworowymi zmianami, wskazaniem do totalnego usunięcia tarczycy są również wole charakteryzujące się budową wyłącznie guzkową. To, ile trwa operacja tarczycy, zależy od różnych czynników, jednak zazwyczaj jest to od 1,5 do 2 godzin.

Usunięcie tarczycy – rekonwalescencja po zabiegu

Po operacji ważne jest, aby pozostawać pod stałą opieką endokrynologa. Pomoże to uniknąć niechcianych komplikacji i szybko wrócić do formy. Dokładne zalecenia po operacji tarczycy są uzależnione od techniki zabiegowej, jaką posługiwał się chirurg, jak również od zakresu samej procedury.

Zwykle pacjent powinien zgłosić się na zdjęcie szwów do poradni chirurgicznej po 7 dniach od wypisu oraz po odbiór wyniku badania histopatologicznego wyciętej zmiany po okresie 2-3 tygodni.

Przepuklina brzuszna to przemieszczenie się zawartości jamy brzusznej poza obręb otaczającej ją ściany przez miejsce tzw. obniżonego oporu tkankowego. Do powstania przepukliny najsilniej predysponują nieprawidłowości anatomiczne i genetyczne. Wśród tych pierwszych, wymienia się przede wszystkim obniżone opory tkankowe w miejscach naturalnych wewnętrznych otworów ciała, takich jak kanał pachwinowy czy udowy lub rozwór przełykowy, ale także w miejscach ran pooperacyjnych.

Najczęstszą lokalizacją przepuklin ściany jamy brzusznej jest okolica pachwinowa.

Operacja przepukliny pachwinowej wykonywana metodą laparoskopową, w skrócie TAPP  (ang. transabdominal preperitoneal), zapewnia pacjentowi większy komfort i szybszy powrót do pełnej aktywności.

Zabieg ten wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym (narkoza). Dostęp do jamy brzusznej chirurg uzyskuje poprzez 3 niewielkie nacięcia (dwa 0,5 cm, jedno wielkości 1 cm) na skórze, przez które zakłada trokary umożliwiające wprowadzenie kamery i specjalnych narzędzi. Po odprowadzeniu treści przepukliny zakładana jest elastyczna, anatomiczna siatka przepuklinowa 3D, która stanowić będzie swego rodzaju rusztowanie dla tkanek.

Małoinwazyjna technika operacji powoduje obniżenie odsetka zakażeń ran pooperacyjnych, redukcję ryzyka nawrotu przepukliny, a także zmniejszenie dolegliwości bólowych w porównaniu z techniką klasyczną.

Ograniczenia do plastyki laparoskopowej:

• zrosty po poprzednio wykonywanych operacjach w obrębie jamy brzusznej,
• ostre stany zapalne jamy brzusznej,
• przerzuty nowotworowe w obrębie jamy brzusznej,
• zaburzenia krzepliwości krwi,
• duże ryzyko operacyjne spowodowane wystąpieniem chorób przewlekłych.

Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym (pacjent jest usypiany i pozostaje nieprzytomny w trakcie trwania operacji).
Wymaga dwudniowego pobytu w szpitalu.

Kłykciny kończyste to jedna z chorób przenoszonych drogą płciową. Zmiany w postaci brodawek, a w późniejszym etapie – kalafiorowatych narośli, lokalizują się najczęściej w okolicach intymnych.

Do zakażenia dochodzi najczęściej przez kontakt seksualny, niezależnie od tego, czy jest on waginalny, oralny czy analny. Wirus może również zostać przekazany dziecku przez matkę w czasie porodu drogami natury, czyli tzw. drogą wertykalną. 

Leczenie jest konieczne w każdym przypadku, ponieważ kłykciny mają tendencję do powiększania się, co może doprowadzić do istotnych dla zdrowia powikłań, w tym krwawień, nadkażeń bakteryjnych czy przemiany nowotworowej.

Warto również pamiętać, że kłykciny kończyste i brodawki płciowe są chorobą zakaźną, dlatego konieczne jest zbadanie i objęcie leczeniem także partnerów seksualnych osoby chorej. 

Kłykciny kończyste u mężczyzn najczęściej zlokalizowane są na prąciu (brzeg żołędzi, okolica wędzidełka, wewnętrzna blaszka napletka), rzadziej spotykane są w okolicach ujścia cewki moczowej, na mosznie czy w pachwinach.

Kłykciny kończyste u kobiet typowo lokalizują się na wargach sromowych większych i mniejszych oraz w przedsionku pochwy. Nierzadko wykwity występują także w obrębie szyjki macicy.

Zmiany w okolicy okołoodbytniczej obserwuje się u obu płci, choć częściej spotykane są u mężczyzn. Wykwity w obrębie jamy ustnej lokalizują się głównie na języku i wargach.

W naszej Klinice wykonujemy terapię z użyciem lasera CO2. Jest to metoda umożliwiająca precyzyjne usunięcie brodawek płciowych. Laseroterapia zapewnia szybkie efekty leczenia i jest szczególnie wskazana w terapii wykwitów o dużych rozmiarach, jak również zmian o trudnej lokalizacji (cewka moczowa, kanał odbytu).

Zabieg jest wykonany w znieczuleniu miejscowym i trwa ok 45-60 min.

Po zabiegu pacjent wraca do normalnego funkcjonowania, a na skórze pozostają małe strupki w miejscach zmian.

Efekt jest trwały, natomiast niektóre zmiany to zmiany nawracające – wtedy zabieg należy powtórzyć.