Guzki krwawnicze umiejscowione w kanale odbytu posiada każdy człowiek. Pełnią one ważną rolę. Są to małe „poduszeczki”,  które wraz z mięśniami zwieracza uszczelniają kanał odbytu, pomagając w kontrolowaniu wypróżnień. W sytuacji, gdy guzki krwawnicze nadmiernie się rozciągną, a krew w nich zawarta nie odpływa całkowicie, pojawia się stan zapalny. Przedłużający się stan zapalny prowadzi do trwałych zmian chorobowych, które nazywamy „hemoroidami”.

Czym jest przetoka okołoodbytnicza?

Najprościej ujmując, jest to kanał łączący światło odbytu ze skórą okolicy odbytu, który stanowi nieprawidłowe połączenie tych dwóch przestrzeni.

Jakie są przyczyny powstania przetoki okołoodbytniczej?

W kanale odbytu znajdują się specjalne gruczoły, wydzielające płyn oraz śluz, umożliwiający łatwiejsze wypróżnianie się. Gruczoły te zlokalizowane są w kryptach. Wiadomo, że nasze jelito grube, którego końcem jest odbyt, zamieszkują liczne bakterie.

Czasami bakterie te wywołują zapalenie krypty i gruczołu, co wedle jednej z hipotez powoduje wystąpienie ropnia odbytu. Nawet przy prawidłowym leczeniu, czyli nacięciu ropnia, może dojść do powstania kanału łączącego kryptę od strony odbytu z okoliczną skórą. W miarę upływu czasu kanał ten zostaje wyścielony tkanką włóknistą i staje się przetoką odbytniczą. Jest to najczęstsza przyczyna powstawania przetok, niestety nie jedyna. Do innych przyczyn przetok odbytu zaliczyć możemy: gruźlicę, choroby przenoszone płciowo oraz coraz częściej występujące nieswoiste choroby zapalne jelit.

Aby postawić właściwą diagnozę przetoki odbytu, potrzebne jest dokładne zebranie wywiadu oraz badanie przez lekarza proktologa.

Diagnostyka przetok jest trudna i tylko doświadczeni lekarze proktolodzy są wstanie ją stwierdzić.

W badaniu wykorzystuje się badanie per rectum, ERUS (USG endorektalne, TRUS). W niektórych przypadkach badania obrazowe muszą zostać pogłębione o rezonans magnetyczny miednicy, celem dokładnego zobrazowania zmian.

Chirurgiczne leczenie przetok

Zabiegi usuwania przetok odbytu wykonuje się najczęściej w znieczuleniu nadoponowym („do krzyża”). W zależności od charakteru przetoki można ją wyciąć w całości, naciąć i zostawić otwartą do gojenia lub otworzyć częściowo i założyć do jej środka gumową taśmę.

Możliwe powikłania związane z chorobą i leczeniem operacyjnym to m. in.:

• nawracające ropnie okolicy odbytu,
• przewlekła infekcja skóry przy odbycie,
• gorsze trzymanie gazów i stolca,
• nawrót przetoki,
• krwawienie po zabiegu,
• zakażenie.

Druga metoda to laserowe leczenie przetoki odbytu FiLaC

Czyli minimalnie inwazyjną metodą laserowego leczenia przetoki. Leczenie przebiega w sposób dwuetapowy. W pierwszym etapie przekłada się przez przetokę specjalną gumową pętlę. To pozwala zahamować stan zapalny i stanowi ważny element terapii. Drugi etap to zabieg laserowy. W jego trakcie wprowadza się do przetoki włókno laserowe, które emituje wiązkę światła, powodujące sklejenie się ścian. Zabieg trwa kilkanaście minut.

Leczenie przetok laserem odbywa się w znieczuleniu miejscowym, co pozwala zachować wysoki komfort zabiegu. W jego trakcie nie stosuje się rozległych nacięć chirurgicznych, więc leczony obszar szybko się regeneruje. Jeszcze jakiś czas po zabiegu może dochodzić do sączenia się ropy, jednak z biegiem czasu skóra całkowicie się wygaja, a pacjent odzyskuje dawną jakość życia.

Tym bardziej, że laseroterapia nie uszkadza mięśni zwieracza. To bardzo skuteczna i bezpieczna metoda, która zyskuje na popularności.

Szczelina odbytu – co to takiego? 

Szczelina odbytu to nic innego jak ubytek błony śluzowej, czyli owrzodzenie w dolnej części kanału odbytu. Odsłonięcie tkanek położonych pod błoną śluzową jest przyczyną dużego bólu pojawiającego się przy oddawaniu stolca. Podrażnienie tych tkanek powoduje także odruchowy skurcz zwieracza wewnętrznego odbytu, co dodatkowo nasila dolegliwości i utrudnia defekację. 

Wyróżnia się dwa główne rodzaje szczeliny odbytu, ostrą i przewlekłą. Szczelina ostra powstaje w krótkim czasie i zwykle jest niewielka. Natomiast szczelina przewlekła powstaje na podłożu przewlekłego stanu zapalnego w okolicy kanału odbytu. Rozwija się najczęściej w ciągu kilku miesięcy. Jest ona większa, a w jej wnętrzu mogą być widoczne włókna mięśnia zwieracza wewnętrznego odbytu. Na brzegu owrzodzenia tworzy się z kolei fałd pogrubiałej skóry, który wygląda jak brodawka. Jest to tzw. guzek wartowniczy. 

Chirurgiczne leczenie szczeliny odbytu

Operacja polega na wycięciu szczeliny wraz z powiększoną brodawką wewnątrz odbytu i przerosłym fałdem skórnym na zewnątrz. W przypadku dużego napięcia zwieracza wewnętrznego odbytu, chirurg dokonuje przecięcia mięśnia, co pozwala na szybsze zagojenie się rany. Ranę wewnątrz odbytu zaszywa się, pozostawiając kilkumilimetrowy odcinek na zewnątrz odbytu nie zeszyty. Okres gojenia trwa ok. 6-8 tyg., co wymaga regularnej zmiany opatrunków oraz wizyt kontrolnych.

Zabieg wykonany w znieczuleniu miejscowym i nie wymaga pobytu w klinice.

Laserowe leczenie szczeliny odbytu 

Do laserowego leczenia szczeliny odbytu wykorzystuje się laser CO2, który w kontrolowany sposób waporyzuje tkanki skóry, dodatkowo za pomocą lasera wykonuję się przecięcie zbliznowaciałego włókna mięśnia zwieracza wewnętrznego w dnie szczeliny. Odparowanie tkanki, nawet w tak delikatnym miejscu jak kanał odbytu jest jedną z najbezpieczniejszych metod leczenia, która minimalizuje ryzyko niekontrolowanego krwawienia i skraca okres rekonwalescencji pozabiegowej do minimum.

Zabieg ten jest minimalnie inwazyjny, wykonany w znieczuleniu miejscowym i nie wymaga pobytu w klinice.

Okres gojenia trwa ok. 4-6 tyg.

Kłykciny kończyste to jedna z chorób przenoszonych drogą płciową. Zmiany w postaci brodawek, a w późniejszym etapie – kalafiorowatych narośli, lokalizują się najczęściej w okolicach intymnych.

Do zakażenia dochodzi najczęściej przez kontakt seksualny, niezależnie od tego, czy jest on waginalny, oralny czy analny. Wirus może również zostać przekazany dziecku przez matkę w czasie porodu drogami natury, czyli tzw. drogą wertykalną. 

Leczenie jest konieczne w każdym przypadku, ponieważ kłykciny mają tendencję do powiększania się, co może doprowadzić do istotnych dla zdrowia powikłań, w tym krwawień, nadkażeń bakteryjnych czy przemiany nowotworowej.

Warto również pamiętać, że kłykciny kończyste i brodawki płciowe są chorobą zakaźną, dlatego konieczne jest zbadanie i objęcie leczeniem także partnerów seksualnych osoby chorej. 

Kłykciny kończyste u mężczyzn najczęściej zlokalizowane są na prąciu (brzeg żołędzi, okolica wędzidełka, wewnętrzna blaszka napletka), rzadziej spotykane są w okolicach ujścia cewki moczowej, na mosznie czy w pachwinach.

Kłykciny kończyste u kobiet typowo lokalizują się na wargach sromowych większych i mniejszych oraz w przedsionku pochwy. Nierzadko wykwity występują także w obrębie szyjki macicy.

Zmiany w okolicy okołoodbytniczej obserwuje się u obu płci, choć częściej spotykane są u mężczyzn. Wykwity w obrębie jamy ustnej lokalizują się głównie na języku i wargach.

W naszej klinice wykonujemy terapię z użyciem lasera CO2. Jest to metoda umożliwiająca precyzyjne usunięcie brodawek płciowych. Laseroterapia zapewnia szybkie efekty leczenia i jest szczególnie wskazana w terapii wykwitów o dużych rozmiarach, jak również zmian o trudnej lokalizacji (cewka moczowa, kanał odbytu).

Zabieg jest wykonany w znieczuleniu miejscowym i trwa ok. 45-60 min.

Po zabiegu pacjent wraca do normalnego funkcjonowania, a na skórze pozostają małe strupki w miejscach zmian.

Efekt jest trwały, natomiast niektóre zmiany to zmiany nawracające, zatem jeśli pojawią się nowe zmiany, zabieg należy powtórzyć.